Wanneer een vijfbeukige
basilikale kerk, dus met een hoge
lichtbeuk
tussen twee
zijbeuken
aan iedere kant, dan valt het niet mee om de druk van het grootste
gewelf
op te vangen.
Bij één zijbeuk volstaat één
luchtboog
om bij de
luchtboogstoel
te komen, die aan de buitenkant van de zijbeuk staat.
Alleen aan het koor van de
Notre-Dame van Parijs
zijn heel lange luchtbogen te vinden, die in één keer twee
zijbeuken overspannen. Die zijn pas eeuwen later aangebracht en vóór die tijd had men al een gemakkelijkere oplossing bedacht.
Met twee luchtbogen achter elkaar,
'
twee vluchten',
kon de afstand goed overbrugd worden.
Maar dan is er wel een
tussengeplaatste luchtboogstoel nodig. Die werd opgetrokken precies bovenop de
pijler
tussen de binnenste en de buitenste zijbeuk, alleen
een hoogst enkele keer
kunnen we zien hoe dit in elkaar zit. Die extra luchtboogstoel kan niet omvergeduwd worden door de
binnenste luchtboog, omdat de buitenste voldoende tegenwicht biedt.
Heel uitzonderlijk is een oplossing waarbij alleen over de binnenste zijbeuk een luchtboog geslagen werd, opgevangen door een
luchtboogstoel op de gordelboog van de buitenste zijbeuk.
Tekst: Jean Penders (03-2017). Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
